Het zijn de kleine dingen die je later bij elkaar optelt. Een paar uur na haar geboorte maakte Eva al contact met haar tante door haar recht in de ogen te kijken. Hoezo onmogelijk? Net 4 jaar en ik voerde een heel gesprek met haar over de evolutietheorie, geloof en slavernij. Aan het einde van groep 1 verrastte ze me door bij een benzinepomp spontaan te vragen: “wat is dat mama, BOEDELBAK?” Toen hebben we maar een specialist in de arm genomen om haar didactisch te laten testen. Eva liep ongeveer 2 jaar voor op haar leeftijd.
Waarom kiezen voor een andere vorm van onderwijs?
Eva’s school was ondanks haar voorsprong vast van plan om haar alsnog in groep 2 te plaatsen. Met de test in de hand hebben we af kunnen dwingen dat ze toch met haar vriendinnen mee mocht naar groep 3. Dit was echter maar een relatieve verbetering. Eva moest gewoon starten met het ‘leren’ van het woord ‘ik’.
Extra uitdaging kreeg ze alleen op het gebied van rekenen - wat dan juist weer niet haar sterkste kant is - en dan ook nog zonder uitleg want “zulke slimme kinderen kunnen dat toch zelf wel.” Eva ging steeds vaker met hoofd- en/of buikpijn naar school.
Hoe zijn jullie bij de GSV terecht gekomen?
Er zijn veel scholen welwillend, maar weinig die echt kennis en expertise hebben en nog minder scholen die aparte voltijds klassen hebben voor specifiek onderwijs voor hoogbegaafde kinderen. Die keus was dus snel gemaakt. We hadden een goed gevoel bij het intakegesprek en het geluk dat de GSV net met een 3e HB klas startte, waardoor onze dochter snel in kon stromen.
Hebben jullie nog getwijfeld om haar naar deze specifieke vorm van onderwijs te laten gaan?
Ik vond het jammer om Eva bij haar vriendinnen uit de klas te halen, maar was er van overtuigd dat ze met haar goede sociaal-emotionele eigenschappen snel nieuwe vrienden zou maken. Qua ontwikkeling leek het ons alleen maar gunstig, aangezien de GSV-HB een veel breder en volledig aangepast lespakket biedt. Lastiger voor ons om te overbruggen waren de afstand en de kosten: extra reistijd dus meer geregel, meer benzinekosten (al proberen we meestal te fietsen, dat kan nog net qua afstand) en een voor ons hoog bedrag aan schoolgeld.
Hoe bevalt het nu?
Na 2 weken in haar nieuwe klas was Eva volledig af van haar hoofd- en buikpijn, nagelbijten èn bedplassen. Toen pas realiseerde ik mij hoe diep het gevoel van niet op haar plek zitten werkelijk bij haar heeft gezeten. We kregen echt ons eigen vrolijke en geinteresseerde kind terug. Dat Eva nu zoveel beter in haar vel zit dan op de vorige school, maakt het elke opoffering waard.
Laten we wel zijn: op elke school en in elke klas is er weleens iets. Ook bij de GSV maken kinderen ruzie, zit niet iedereen altijd bij elk vak exact op zijn niveau en klik je met de ene meester of juf beter dan met de andere. Daarbij komt dat het HB onderwijs met 4 jaar ervaring eigenlijk nog maar in de kinderschoenen staat. Dat de GSV en haar HB leerkrachten in die korte tijd al zoveel bereikt hebben en hun continue streven naar verdere verbeteringen, maakt mij hoopvol voor de toekomst van het HB onderwijs.
Heb je tips voor andere mensen die met (HB) kinderen te maken hebben?
Ons verhaal is niet het enige. Bij Eva in de klas zitten kinderen die voorheen vreselijk gepest zijn. Kinderen die depressief werden van het ‘anders zijn’. Kinderen die voor ADHD-ers werden uitgemaakt en medicijnen voorgeschreven kregen. Kinderen die niet leerden leren en daarmee faalangst ontwikkelden. Niet omdat hen iets mankeerde, maar omdat ze zoveel verder waren in hun ontwikkeling dan verwacht en niemand daar een antwoord op had.
Alsjeblieft, laten we van HB onderwijs officieel een vorm van bijzonder onderwijs maken, inclusief de bijbehorende bekostiging. Naar mijn mening is het geen goede zaak zijn als deze vorm van onderwijs alleen bereikbaar is voor kinderen wiens ouders over ruim voldoende financiele middelen beschikken.
* Om privacyredenen zijn namen gefingeerd
